Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Ισηγορία και blogs

Ευχαριστούμε τον κο Πάγκαλο για την κριτική που άσκησε στα blogs σε άρθρο του στην Καθημερινή.Αν θεωρεί τα blogs απειλή για τον χαρακτήρα και το μέλλον της Δημοκρατίας τους τότε είμαστε εντάξει.Γιατί εμάς δεν μας ενδιαφέρει η "δημοκρατία" τους.Μας ενδιαφέρει μόνο η πραγματική Δημοκρατία που στηρίζεται στην Ισονομία στην Ισοκρατία και στην Ισηγορία.

Ισηγορία σημαίνει να έχουν όλοι την ίδια δυνατότητα να εκφράζουν λόγο και άποψη.Ισηγορία δεν σημαίνει να εκφράζουν μόνιμα οι ίδιοι και οι ίδιοι λόγο και απόψεις ενοικιάζοντας  μάλιστα δημόσιες ραδιοσυχνότητες.Τα blogs αύτή τη στιγμή είναι ο μόνος τρόπος να διεκδικήσει ο πολίτης το δικαίωμα της Ισηγορίας που δεν του το εξασφαλίζει η Πολιτεία.Είναι ο μόνος τρόπος να ακουστεί η άποψη μας.Να καταγραφεί και αν έχει κάποια αξία θα βρει το δρόμο προς τη δημοσιότητα.Το Internet δεν επιβάλει καταστάσεις μονομερώς όπως η τηλεόραση.Μια πραγματικά καλή ιδέα εξαπλώνεται πολύ γρήγορα από χρήστη σε χρήστη,απλά επειδή είναι καλή, χωρίς να απαιτείται ο μηχανισμός προώθησης και επιβολής που χρησιμοποιεί η τηλεόραση και γενικά τα ΜΜΕ.

Μακάρι όλοι οι πολίτες να έφτιαχναν ένα blog όπως έχουν Facebook και να συμμετείχαν σε ένα Δημόσιο Διάλογο.Ενα είδος ανοιχτής λαικής συνέλευσης που θα κοσκινίσουμε όλες τις ιδέες και θα κρατήσουμε τις καλύτερες.Αντ' αυτού η πρόταση του κου Πάγκαλου είναι να δούμε ειδήσεις στο Μega που επιμένει στις αναλύσεις και τη διασταύρωση των γεγονότων παρέχοντας έτσι αξιόπιστη και έγκυρη πληροφορία και μετά Dancing with the stars. 

Εγώ λέω να δούμε το Δίκτυο του Sidney Lumet που μας αποκαλύπτει πως ένα μεγάλο δίκτυο τηλεόρασης εκμεταλλεύεται τον κεντρικό παρουσιαστή ειδήσεων του και τι επιρροή έχει αυτή η διαδικασία στον ίδιο αλλά και στο κοινό που παρακολουθεί.

Ελεύθερη Κυριακή



Watch live streaming video from freeandrealtv at livestream.com

Ελεύθερη Κυριακή

Αλίμονο στο λαό, που περιμένει από το σάπιο “παρελθόν” να του χτίσει ένα υγιές “μέλλον”. (*)

Ολο το σάπιο, διεφθαρμένο και μολυσματικό κομμάτι του πολιτικού συστήματος, παραμένει στη θέση του. Ακλόνητο και αλώβητο. Και το χειρότερο από όλα: κρυφό. Ετσι δεν ξέρουμε ποιος από όλους αυτούς σε κόμματα, βουλή, υπουργεία, περιφέρειες, δήμους, δημόσιες υπηρεσίες, σωματεία και τα παρόμοια είναι ο καθαρός και ποιος ο βρωμιάρης. Ποιος ετοιμάζεται να μας καταπιεί και ποιος μας υπερασπίζεται. Ποιος λεηλατεί το μέλλον μας και ποιος αντιστέκεται. Αν αντιστέκεται κανένας σε αυτή την λαίλαπα.
Δηλαδή αυτή τη στιγμή όλες οι πολιτικές και κοινωνικές εστίες μόλυνσης και διαφθοράς είναι ακέραιες και στην θέση τους.

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Κύρια επιδίωξη του συστήματος είναι η συνέχεια του δανεισμού.

Γράφει ο Κλεισθένης.

Σαν απλός πολίτης αναρωτιέμαι ακούγοντας τους πολιτικούς μας ταγούς ότι πρέπει πάση θυσία να βγούμε στις αγορές για δανεισμό.
Η επερχόμενη αναδιάρθρωση (χρεοκοπία) ξορκίζεται και η προσπάθεια του οικονομοπολιτικού συστήματος να φοβίσει τους πολίτες για τα δεινά μιας πιθανής (για πολλούς σίγουρης) αναδιάρθρωσης του χρέους βρίσκεται σε εξέλιξη.
Δίνουν γη και ύδωρ για να έχουμε την δυνατότητα δανεισμού σαν να μην είναι ο δανεισμός υπεύθυνος για το κακό μας το χάλι.
Η διαδικασία δανείζομαι για να ξεπληρώσω παλαιότερα δάνεια είναι ατέρμονη και καταστροφική.
Η αδυναμία αποπληρωμής του υπέρογκου και δυσβάσταχτου (για πολλούς ειδεχθούς) χρέους είναι σύμφωνα με τους οικονομολόγους αντικειμενική.
Οι δανειστές γνώριζαν όταν μας δάνειζαν ότι δεν επρόκειτο να εισπράξουν τα δανεικά, ο δανεισμός της χώρας εξυπηρετούσε άλλους σκοπούς. Αυτό τον δόλιο δανεισμό μπορούμε να αρνηθούμε να τον πληρώσουμε και ταυτόχρονα να εναντιωθούμε στην εξυπηρέτηση των σκοπών του δόλιου δανεισμού μας.

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Ξημερώνει


Σήκω να χορέψεις ένα ζεϊμπέκικο σαν εκείνα τα παλιά που χόρευαν κάποτε πάνω σε μωσαϊκά λεκιασμένα με ρετσίνα. Απέκτησε πάλι αφορμή να υψώσεις τα χέρια ψηλά και να μιλήσεις κρυφά με τους θεούς που κρύφτηκαν σαν τα ξωτικά πίσω από την κορυφή του Ολύμπου μην αντέχοντας πια τα λόγια των θνητών κινούμενων πεθαμένων. Επάνω στην πρώτη στροφή να ανοίξεις πάλι τα χέρια σαν φτερά , έτσι για να θυμηθείς ότι κάποτε μπορούσες να πετάξεις ως Αετός . Στο μαγαζί αυτό που στριμωχτήκαμε όλοι, ο ένας δίπλα στον άλλον, με τα φθαρμένα μας ρούχα και την αξιοπρέπεια διπλωμένο χαρτάκι στην τσέπη του πουκαμίσου, ας το γλεντήσουμε πριν το ξημέρωμα έρθει.

Πριν αρχίσουν οι τοκογλύφοι να μπαίνουν στο χωριό ρίχνοντας μπετόν στα χωράφια που κάναμε κόντρες καβάλα σε ασέλωτα άλογα. Πριν αρχίσουν να κόβουν τα δέντρα που σαν παιδιά χαράζαμε τον έρωτα μας στον κορμό τους και την άλλη μέρα μέσα στα κλάματα τούς βάζαμε γάζα ζητώντας συγνώμη για την αλαζονεία της στιγμής. Στον καφενέ που βρέθηκες απόψε κάψε την Μνήμη πριν την ποδοπατήσουν εις το όνομα της αξιοποίησής σου ατσαλάκωτα ανδρείκελα. Κοίτα ψηλά στον κιτρινισμένο τοίχο τον εαυτό σου να καμαρώνει με το πρώτο κουστουμάκι σου, δίπλα στους δικούς σου, σε μια φωτογραφία "εβδομαδιαία". Αυτό το κουστουμάκι που κόστισε μισό ιδρωμένο μηνιάτικο του πατέρα σου και συ έκανες μούτρα για το παπιγιόν, παρά του ότι πια είχες γίνει άντρας. Πάρε την στροφή αργά σε αυτό το ζεϊμπέκικο γιατί μέσα σου όλα είναι εύθραυστα. Μην σπάσει η καρδιά. Οι στροφές που έδωσες για να μείνεις άνθρωπος την έχουν ήδη ραγίσει. Σταθμοί αναχωρήσεως, γράμματα του πατέρα από την ξενητειά και μια φωτογραφία να γελά με το δάκρυ πνιγμένο στην παλάμη. Επαναπατρισμός. Μια αγκαλιά και μετά πάλι "καλή αντάμωση" . Κράτα τα πόδια κολλημένα στο πάτωμα γιατί τώρα αρχίζει το ταξίμι να ξύνει πληγές σαν λάμα ακονισμένη με το δικό σου χέρι. Ήταν να φύγεις κάποτε, να μην κυλιστείς σε αυτό που έβλεπες ότι έρχεται. Σαν στρατιώτης με το σάκο στην πλάτη θα είχες φθάσει στο φεγγάρι αν αυτόν τον τόπο δεν λάτρευες. "Γιατί πατρίδα σαν αυτή δεν έχει", έλεγες. Και δεν εννοούσες τα σύνορα, τις λέξεις, την ιστορία, τον ήλιο. Η Μνήμη ήταν. Εκατομμύρια σταγόνες Μνήμης που κυλάνε στα χιλιόμετρα φλεβών σου. Που σου δόθηκαν με την σύλληψή σου μέσα σε ένα κορμί και που σε κράτησαν όρθιο όταν έπρεπε να θάψεις κομμάτια ψυχής ολόκληρα δικά σου, παιδιά σου, αδέλφια σου, για να συνεχίσεις αυτό τον αέναο κύκλο που σου χαρίστηκε απλόχερα χωρίς να το ζητήσεις.

Κλείσε τα μάτια τώρα που το ζεϊμπέκικο αρχίζει να τελειώνει. Άσε να αστράψει το μαχαίρι που χρόνια έχεις κρυφά τυλιγμένο στο πανί μιας γυναίκας που σε αυτό τύλιγε το ζυμωμένο με τα χέρια της ψωμί να πάρεις για το δρόμο. Σε λίγο θα μπουν στο χωριό. Σε λίγο θα αρχίσουν να ξηλώνουν τις φλέβες σου. Θυμήσου τι είσαι. Ξημερώνει.

Γράφει ο Simple Man

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Πως Επιτυγχάνεται Στην Αρχαία Αθήνα Η Λεγόμενη Συμμετοχική Ή Αμεση Δημοκρατία

Γράφει η Φερενίκη

  Πρόλογος

Από τις αρχές ήδη του 7ου αι. π.Χ. η βασιλεία καταλύθηκε στα περισσότερα ελληνικά κράτη. Ο Αριστοτέλης, μάλιστα σχετικά με αυτό, έγραψε ότι το καθεστώς της βασιλείας στην αρχαιότητα εξέπεσε για δύο λόγους: είτε γιατί αναπτύχθηκαν ανταγωνισμοί στο εσωτερικό των βασιλικών γενών, είτε γιατί οι κάτοχοι της βασιλικής εξουσίας κυβέρνησαν τυραννικά, παραβαίνοντας τους νόμους.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Η άμεση δημοκρατία και τα σημερινά πολιτεύματα

Του Γιώργου Οικονόμου

Aπό το φθινόπωρο του 2008, η ανθρωπότητα ζει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις στην ιστορία της: την κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού-οικονομικού συστήματος μετά από την πανθομολογούμενη αποτυχία της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Όμως η κρίση αυτή είναι βαθύτερη, είναι κρίση του φιλελεύθερου καπιταλισμού και της ιδεολογίας του, αφού όπως αποδείχθηκε ο νεοφιλελευθερισμός είναι η αναγκαστική επέκταση ή το ανώτατο στάδιο του φιλελευθερισμού. Είναι κυρίως κρίση κοινωνική, κρίση δομών, αξιών και σημασιών. αφορά και το λεγόμενο αντιπροσωπευτικό πολίτευμα, όπως έχει αποκρυσταλλωθεί στη Δύση εδώ και δύο αιώνες. Αυτό διαπιστώνεται εδώ και μερικά χρόνια από πολλές πλευρές. οι διαγνώσεις και οι αιτιολογίες όμως ποικίλλουν αναλόγως της οπτικής του εκάστοτε ερευνητή.[1]
Από την άλλη παντού, στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, σε βιβλία και στην τηλεόραση το πολίτευμα αυτό αποκαλείται δημοκρατία, ενίοτε συνοδευόμενη από ένα επίθετο αναλόγως της αρεσκείας εκάστου (αντιπροσωπευτική, έμμεση, αστική, κοινοβουλευτική, σύγχρονη κ.λπ).

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Οι Ισλανδοί απέδειξαν πως τις αποφάσεις τις παίρνουν οι λαοί. Εμείς, εξακολουθούμε να είμαστε πρόβατα;

Οι Ισλανδοί με 58% έδειξαν στο χθεσινό δημοψήφισμα έδειξαν τους Γεννετήσιους Αδένες τους στους Δανειστές!
Εμείς στην Ελλάδα, ακόμη περιμένουμε τον Σαμαρά να πει στον Μιχελάκη να βγάλει ανακοίνωση για τα φρουτάκια, τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ την Πέμπτη να είναι στην Αξιωματική αντιπολίτευση, αφού δεν υπάρχει ΝΔ και την Παρασκευή να ψηφίζουν με τα δύο χέρια την κυβέρνηση.
Οι Ισλανδοί με τους οποίους έχω ξανασχοληθεί στο Παρελθόν (Οι Ισλανδοι είπαν όχι στο ΔΝΤ, και…ΣΩΘΗΚΑΝ!) όσο κι αν εγχώρια ΜΜΕ υποβαθμίζουν την πολιτική τους έκαναν απλώς το αυτονόητο!

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Η κυβέρνηση δεν έχει καμμιά νομιμότητα, απλώς επιβάλλει την θέλησή της με την βία, και γίνεται κάθε μέρα και βιαιότερη

Γράφει ο Αναρμόδιος.

Η οπλισμένη ολιγαρχία εξουσία, η οποία εμφανίζεται μάλιστα και ως εγγυητής της νομιμότητας, είναι εκείνη που έχει καταλύσει βίαια την νομιμότητα. Γυροφέρνει στις ελληνικές πόλεις κλούβες των δυνάμεων καταστολής της, με μόνο σκοπό να τρομοκρατήσει τους έλληνες πολίτες. Ωστε να συνεχίσει ο τρομοκρατημένος λαός να παράγει πλούτο, τον οποίο η κυβέρνηση ως εισπράκτορας συγκεντρώνει δια των φόρων, και παραδίδει στις δυνάμεις κατοχής, που αυτή η ίδια η κυβέρνηση, χωρίς καμμία λαϊκή εξουσιοδότηση προσκάλεσε, και στις οποίες παρέδωσε την εθνική μας κυριαρχία.
Το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα της αντιπροσώπευσης των πολιτών (βουλευτές και κυβέρνηση με μακρά θητεία, ανέλεγκτοι για όλο το διάστημα της θητείας τους από τον λαό και τη δικαιοσύνη, με πρωθυπουργό απόλυτο μονάρχη, με δικαιοσύνη διορισμένη και υπόδουλη, και με την ποινική ασυλία των επαγγελματιών πολιτικών συνταγματικά κατοχυρωμένη), έχοντας σιγουρευτεί ότι δεν κινδυνεύει με κανενός είδους ποινικό κολασμό, συνεχίζει να παραβαίνει την νομιμότητα. Με τον πιο βάναυσο τρόπο.

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Keratea Art Resistance

Η ομάδα που συμμετέχει στην Ελεύθερη Κυριακή στην Καλλιθέα, αυτή την Κυριακή θα πάει στην Κερατέα στα πλαίσια του φεστιβάλ Keratea art resistance.Όποιος θέλει να έρθει παρέα ας επικοινωνήσει μαζί μας.

Οι επαγγελματίες των "επαναστάσεων" προετοιμάζονται...

  • Οι Λούθηροι της «ανυπακοής» και των «ειρηνικών επαναστάσεων»
Όλοι είναι επαναστάτες όσο η επανάσταση δεν απειλεί να σπάσει τα πλαίσια της ρητορείας τους. Μόλις όμως οι λαϊκές μάζες ξεφεύγουν για λίγο από το ρόλο που τους επιφυλάσσουν οι αρχηγοί, οι Μεσσίες και οι μυσταγωγοί, όταν τα καθεστωτικά «προτερήματα» της «πειθαρχίας», της «ειρηνοφιλίας», της «σωφροσύνης» και της «Νομιμότητας» (ειρηνική επανάσταση), με τα οποία αλυσοδένονται οι λαοί, θραύονται, τότε οι ρήτορες της «επανάστασης» και μάλιστα της «ειρηνικής», μετατρέπονται σε εισαγγελείς και σφαγείς της επαναστατικής ανυπακοής: Σε Λούθηρους με τσεκούρι…

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Το σύστημα εξουσίας στήνει την παγίδα του.Πως θα αντιδράσουμε;

Είναι πλέον φανερό ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής.Το σύστημα εξουσίας φαίνεται να φτάνει στα όρια του και προσπαθεί να μεταμορφώσει τις κοινωνίες μέσα από ισχυρά σοκ ώστε να εμφανιστεί με νέο προσωπείο και να διαιωνίσει την εξουσία του.

Οι μηχανισμοί της κοινωνικής απορρύθμισης συνοπτικά είναι οι εξής:
  • Πρώτον η παγκόσμια κρίση και η κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος που οδηγεί τους λαούς σε ανασφάλεια και άγχος για την επιβίωση.
  • Δεύτερον η απαξίωση εννοιών όπως η πολιτική, η δικαιοσύνη, το κράτος, η αστυνομία, ο στρατός που αφαιρεί από τους πολίτες στηρίγματα που τουλάχιστον θεωρητικά τους προσέφεραν κάποια ασφάλεια.Έτσι μεγαλώνει η ανασφάλεια τους αφού δεν βλέπουν τίποτα να κρατηθούν.
  • Τρίτον ο πλήρης εκχυδαϊσμός εννοιών όπως ο έρωτας, η φιλία, η οικογένεια, η τέχνη, μέσω του lifestyle καταναλωτισμού, της τηλεόρασης, της πορνογραφίας και της υποκουλτούρας που αποκόπτουν τους ανθρώπους από κάθε είδους υγιείς σχέσεις και εντείνουν το αίσθημα της μοναξιάς τους και την απάθεια τους.
  • Τέταρτον η κακή εκπαίδευση που δημιουργεί πολίτες χωρίς γνώση στοιχειωδών εννοιών πολιτικής και οικονομίας και άρα εύκολα θύματα χωρίς καμμία διάθεση για συμμετοχή.

Από τη μεριά του το σύστημα εξουσίας με προκλητικά παράλογες και αντιδημοκρατικές διαδικασίες δρομολογεί πολιτικές που πλήττουν διαρκώς τους αδύνατους της κοινωνίας με αποτέλεσμα τη συσσώρευση της λαϊκής οργής.Η προκλητική ανομία και ατιμωρησία κάθε πολιτικού ή οικονομικού υπεύθυνου εντείνει την οργή και οδηγεί με ακρίβεια στην έκρηξη.

Οι πολίτες από την μεριά τους προσπαθούν να αντιδράσουν και δημιουργούν κινήματα ανυπακοής και απειθαρχίας.Το επικίνδυνο σ' αυτό είναι να δημιουργήσουμε μόνο κουλτούρα απειθαρχίας και απαξίωσης που σε συνδυασμό με την έκρηξη που επιθυμεί το σύστημα να προκληθούν συνθήκες χάους που για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα διαρκέσουν, τόσο περισσότερο θα εξουθενώσουν την κοινωνία.

Το σύστημα τότε θα μεταμορφωθεί και θα παρουσιάσει από τα σπλάχνα του τις νέες “υγιείς” δυνάμεις που θα αναλάβουν να επαναφέρουν την κοινωνική γαλήνη χρησιμοποιώντας, με τη συγκατάθεσή μας και την πολιτική τους νομιμοποίηση, αναγκαστικά κάποια πιο αυταρχικά μέτρα για το καλό μας.Εξουθενωμένοι και μην έχοντας κάτι να προτείνουμε θα πέσουμε στην παγίδα που θα μας δέσει αιχμάλωτους ολοκληρωτικά.

Η έκρηξη αυτή τη στιγμή δείχνει αναπόφευκτη.
Η μόνη μας ελπίδα είναι η δημιουργία μιας κρίσιμης μάζας πολιτών με γνώση που παράλληλα με τις κινήσεις ανυπακοής και διαμαρτυρίας θα δημιουργήσει αιτήματα και ουσιαστικές προτάσεις.Αιτήματα για εκδημοκρατισμό, πολιτειακή μεταρρύθμιση, συνταγματική αναθεώρηση.Όλα αυτά απαιτούν ένα διαφωτισμό της κοινωνίας, ένα επαναπροσδιορισμό βασικών εννοιών όπως η δημοκρατία, το κοινωνικό συμβόλαιο κ.α. που εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής παιδείας έχουν παρερμηνευτεί.

Χρέος  όλων μας είναι να αρχίσουμε να συμμετέχουμε.Να ενημερωνόμαστε και να ενημερώνουμε έστω τον στενό προσωπικό μας κύκλο, να δημιουργούμε μικρές ομάδες εμπιστοσύνης μεταξύ γνωστών και φίλων και να προσπαθούμε να λειτουργούμε με δημοκρατικά ιδεώδη ώστε να προετοιμαζόμαστε για την κρίσιμη ώρα που θα κάτσει η σκόνη της κοινωνικής αναταραχής.

Να δημιουργήσουμε μια μερίδα πολιτών με γνώση και κριτική ικανότητα  που δεν θα δεχτεί ανεπιφύλακτα ότι προταθεί.Μια μερίδα πολιτών που θα έχει να προτείνει και με όπλο τη γνώση να συμπαρασύρει τον λαό και να δημιουργήσει την κοινωνική συνείδηση που απαιτείται για να μετατρέψει αυτόν τον κόσμο που καταρρέει σε κάτι ελπιδοφόρο και δίκαιο.

Αυτός είναι ο στόχος της Ελεύθερης Κυριακής.Ελπίζουμε ότι οι πολίτες θα αντιληφθούν την κρισιμότητα της εποχής .












Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Επιτροπή λογιστικού ελέγχου του ελληνικού δημοσίου χρέους



Ας στηρίξουμε την έκκληση για σχηματισμό επιτροπής λογιστικού ελέγχου του  ελληνικού δημοσίου χρέους.Ο ελληνικός λαός καλείται να  πληρώσει το λογαριασμό και δεν έχει ιδέα τι χρωστάει, που χρωστάει, γιατί χρωστάει.Το μόνο που του είπαν είναι ότι μαζί τα φάγαμε.Εντάξει, αλλά γιατί να πληρώσω εγώ που έφαγα δύο πατάτες και εσύ που έφαγες το βόδι τίποτα.
 Ο ελληνικός λαός πρέπει να απαιτήσει να του δείξουν το λογαριασμό αφού δεν το κάνουν οι "αντιπρόσωποι" του.Δεν το κάνουν για να μην αποκαλυφθούν οι ευθύνες τους.
Πρέπει να μάθουμε τα αίτια του δημόσιου χρέους.Αυτό πρέπει να είναι το πρώτο βήμα για να βγούμε από το αδιέξοδο.

 Διαβάστε για την επιτροπή λογιστικού ελέγχου και υπογράψτε εδώ

To σάιτ της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου επί του ελληνικού δημοσίου χρέους
                                                                                           
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Debtocracy-Χρεοκρατία (Απόψε στις 8)

Απόψε στις 8, κλείνουμε την τηλεόραση, αγνοούμε τα δελτία των 8 και των 9, και μπαίνουμε στο Διαδίκτυο. Από τις διευθύνσεις xreokratia.gr και debtocracy.gr, από τις 8 το βράδυ και μετά θα είναι διαθέσιμο το πρώτο ελληνικό ντοκιμαντέρ που στηρίχθηκε αποκλειστικά στην οικονομική ενίσχυση των θεατών και το οποίο θα διατίθεται χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης.

Πηγή πιτσιρίκος

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Λαϊκή οργή υπάρχει αλλά από μόνη της δεν αρκεί για να φέρει ουσιαστικές αλλαγές.

Υπάρχει οργή γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα. Τεράστια οργή. Την οποία την διαπιστώνει κάποιος εύκολα, εκτός κι αν πληροφορείται για το τι συμβαίνει μόνο από τα κανάλια της τηλεοπτικής καταστολής και τις εφημερίδες των εργολάβων του δημοσίου.
Και για πρώτη φορά η οργή αυτή είναι …διακομματική. Δηλαδή δεν είναι οργισμένοι μόνο οι οπαδοί ενός κόμματος. Ο θυμός έχει αγγίξει πολίτες με πολύ διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις.
Αλλά υπάρχουν ακόμη δυο σημαντικά ζητήματα:
  • πολλοί έλληνες ζουν ακόμη, για διάφορους λόγους, στην κοσμάρα τους, κατάλαβαν την κρίση λίγο έως καθόλου και φυσικά δεν έχουν καμμία οργή και
  • ναι μεν οι οργισμένοι είναι πολλοί, όμως δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα εκείνη η ψυχολογία που θα απαιτήσει να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές στις δομές του πολιτεύματος.
Στην πρώτη κατηγορία, αυτών που δεν ένιωσαν δηλαδή την κρίση ώστε να οργιστούν, ανήκουν πολλές ομάδες ελλήνων
  • εκείνοι που τις δύο προηγούμενες δεκαετίες κέρδισαν πάρα πολλά, δηλαδή έχουν “χοντρή καβάντζα”, και εκείνοι που και τώρα ακόμη συνεχίζουν να κερδίζουν πολλά. Δηλαδή κυρίως ελεύθεροι επαγγελματίες όπως γιατροί και δικηγόροι και τα παρόμοια, καθώς και μια σειρά άλλων που είχαν συναλλαγές με τμήματα του δημόσιου μηχανισμού, τους δήμους κυρίως αλλά και άλλες δημόσιες υπηρεσίες, από τις οποίες συναλλαγές, αδιαφανείς επί το πλείστον, αποκόμισαν τεράστια, για την οικονομική τους τάξη, κέρδη.
  • εκείνοι οι μεγαλοϋπάλληλοι του δημοσίου τομέα, αλλά και του ιδιωτικού, πχ στις τράπεζες και σε άλλες μεγάλες επιχειρήσεις, που παρά τις μειώσεις μισθών, η αμοιβή τους είναι ακόμη πολύ υψηλή και η κρίση δεν τους ανησυχεί. Σ’ αυτούς προσθέστε και μια σειρά διορισμένων οικογενειακώς στο δημόσιο, με μισθούς των δύο και δυόμισυ χιλιάδων ευρώ, δηλαδή ένα οικογενειακό εισόδημα γύρω στα 5.000 ευρώ, που με τις μειώσεις πήγε κάπου στις 3.500. Αυτοί οι τελευταίοι είναι και οι περισσότεροι και αποτελούν και τον σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών των κομμάτων και του κομματικού κράτους.
  • μια μεγάλη ομάδα νέων, συνήθως άνεργων ή ακόμα σπουδαστών, οι οποίοι ζουν είτε με τους γονείς τους είτε με την συνδρομή των γονιών τους και οι οποίοι έχουν σε μεγάλο βαθμό υποκύψει στην γοητεία του life style πολιτισμού. Πρόκειται για το βασικό κοινό των διάφορων γυαλιστερών τηλεσκουπιδιών μη-πολιτικού περιεχομένου, ηλικίας από 18 έως 35. Ενα κοινό το οποίο είναι σχεδόν εντελώς α-πολιτικό, έχει απωλέσει την κριτική του ικανότητα και έχει για ινδάλματα τους σταρ του θεάματος. Ονειρα σχεδόν αποκλειστικά καταναλωτικά και πολιτική παιδεία ανύπαρκτη. Δυστυχώς είναι το κομμάτι που λόγω ηλικίας είναι το πιο δυναμικό κομμάτι μιας κοινωνίας, και εκείνο που, λόγω δυναμισμού, μπαίνει στην κεφαλή της εφόδου μιας κοινωνίας προς την προκοπή και το μέλλον της. Οσο η οργή δεν φτάνει σε αυτό το κοινωνικό τμήμα ευρύτερα, η κοινωνία μας δεν θα καταφέρει να παρατάξει τις δυνάμεις που απαιτούνται για μια αντεπίθεση.
Στην δεύτερη κατηγορία, στους οργισμένους, δηλαδή σε εκείνους που επηρρέασε η κρίση και όπου μήνες τώρα συσσωρεύεται οργή, λείπει η μετουσίωση της οργής και της αγανάκτησης σε πολιτικά αιτήματα. Και σ’ αυτή την κατηγορία ανήκουν αρκετές ομάδες ελλήνων
  • εκείνοι που συνεχίζουν να πιστεύουν στον κοινοβουλευτισμό και στα κόμματα ακόμη, και που βασικά θεωρούν πως η παρούσα κρίση είναι πρόβλημα έλλειψης έντιμων προσώπων που θα επέτρεπαν στα κόμματα να εφαρμόσουν τις προεκλογικές τους διακηρύξεις.  Είναι εκείνοι οι δεξιοί και αριστεροί πολίτες που πιστεύουν με τον έναν ή άλλον τρόπο πως φταίνε κυρίως τα παρόντα πολιτικά πρόσωπα για την έλλειψη και εφαρμογή ικανής και έντιμης δεξιάς ή αριστερής πολιτικής που θα συγκινήσει και θα παρακινήσει και τον λαό, και που δεν έχουν καθόλου αντιληφθεί ακόμη πως τα πρόσωπα είναι προϊόντα του συστήματος και πως αυτό το σύστημα της αντιπροσώπευσης οδηγεί σε ολιγαρχίες είτε στο πολίτευμα είτε στα ίδια τα κόμματα εσωκομματικά. Το βασικό τους αίτημα είναι συνήθως η αποπομπή των “βαριδίων” από τα κόμματα καθώς και η τιμωρία των διεφθαρμένων και η αποκατάσταση της νομιμότητας στη δημόσια ζωή.
  • εκείνοι που έχουν αντιληφθεί πως είναι πολλά πράγματα που δεν πάνε καλά με τον κοινοβουλευτισμό και τα κόμματα αλλά ακόμη δεν έχουν εντοπίσει ή καταλήξει τι ακριβώς είναι αυτό που δεν πήγε καλά και αυτοί είναι και οι πιο απελπισμένοι διότι δεν βλέπουν διέξοδο. Μπορεί να μην πιστεύουν πια στα κόμματα τόσο όσο παλιά, αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν στην ανάγκη προσώπων ικανών και ηγετικών γι’ αυτό και αναζητούν ηγέτες και μεσσίες ακόμη και σε κοινωνικά κινήματα ή κινήματα πολιτικής αυτο-οργάνωσης, και οι οποίοι παραμένουν σε μεγάλο ακόμη βαθμό πολιτικά ετερόφωτοι, αναμένοντας την πολιτική καθοδήγηση του σοφού αρχηγού ή της σοφής ηγεσίας. Το βασικό τους αίτημα είναι συνήθως η αξιοκρατία και η εμπέδωση ενός κοινωνικού κώδικα ήθους και αρετής στον δημόσιο βίο.
  • και τέλος εκείνοι που έχουν έρθει σε οριστική ρήξη με το παρελθόν και των κομμάτων και των προσώπων και οδηγούν την σκέψη τους με όση διανοητική αυτονομία δύνανται, σε προβληματισμούς που έχουν να κάνουν με την αυθεντική δημοκρατία, την κλήρωση αντί της εκλογής, και παρόμοιους δημοκρατικούς μηχανισμούς προσπαθώντας να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο αιτημάτων για το πολίτευμα. Το βασικό τους αίτημα έχει να κάνει με την μεταμόρφωση του κοινοβουλευτισμού σε κάτι που να μοιάζει περισσότερο με δημοκρατία και που θα αφαιρεί από τα κόμματα και τα πρόσωπα τις τωρινές ολιγαρχικές τους εξουσίες. Δυστυχώς αυτοί είναι και οι λιγώτεροι.
Συνοψίζοντας, όλοι οι έλληνες δεν έχουν νιώσει την οικονομική κρίση, αλλά ακόμη κι αν την ένιωσαν ως έναν βαθμό δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Από την άλλη όσοι έλληνες είναι οργισμένοι με το πολιτικό σύστημα λόγω της κρίσης δεν συνεπάγεται αυτόματα πως έχουν την ίδια στάση απέναντί του και τις ίδιες απαιτήσεις από αυτό, σχετικά δηλαδή με το ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν στο πολίτευμα, παρόλη την οργή τους.
Λαϊκή οργή υπάρχει αλλά από μόνη της δεν αρκεί για να φέρει ουσιαστικές αλλαγές. Η διαφώτιση περί δημοκρατίας έχει να διανύσει πολύ δρόμο ακόμη πριν καταφέρει να κάνει την παλινόρθωση της δημοκρατίας, λαϊκό αίτημα.

Θραξ Αναρμόδιος