Tον εκφυλισμό της μεγαλύτερης απεργιακής διαδήλωσης των τελευταίων ετών επιχείρησαν και προσωρινά κατάφεραν οι δυνάμεις καταστολής, καθώς τα ΜΑΤ, σε αγαστή σύμπνοια με μερικές εκατοντάδες ταραχοποιών, διέλυσαν το μεγαλύτερο μέρος της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, με συμπλοκές, οδομαχίες και ρίψεις δακρυγόνων που έπνιξαν το κέντρο της Αθήνας. Αργότερα πάντως, όταν η ένταση εκτονώθηκε, πολύς κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται εκ νέου στο Σύνταγμα και λίγο πριν τις 7 μ.μ. η Αμαλίας και ο χώρος κάτω από τα σκαλιά είχαν και πάλι γεμίσει με κόσμο.
Καμιά διαδήλωση κατά το παρελθόν, τόσο στη χώρα μας όσο και σε σύμπασα την Ευρώπη, δεν είχε ποτέ το εύρος και τον πολυεπίπεδο χαρακτήρα της σημερινής που συγκλονίζει την Ελλάδα.
Οι Αγανακτισμένοι 22 μέρες αμετακίνητοι στη θέση τους, έχοντας δημιουργήσει μια ιδιότυπη αυτοδιαχειριζόμενη κοινωνία ειρηνικής συμβίωσης, ήρθαν σήμερα να αποδείξουν ότι μπορούν να αντέξουν το πιο μεγάλο και οργανωμένο χτύπημα. Δεν ήταν μόνοι τους, μαζί τους στις επάλξεις, στο σύννεφο των δακρυγόνων δεκάδες χιλιάδες κόσμου κρατούσε μια υπόσχεση, που ήθελε τον κόσμο να αντιδρά σε μια τρομοκρατία που επέζησε, ιστορική κατσαρίδα, ακόμη και μετά το Πολυτεχνείο. Μια τρομοκρατία κρυμμένη σε ένα καλά παρφουμαρισμένο σάπιο πολιτικό σύστημα, που πάντα έβρισκε τρόπο να επιβάλλεται, άλλοτε με το χρήμα, άλλοτε με τη διακριτική προπαγάνδα των ΜΜΕ και άλλοτε με το εξαιρετικά αποτελεσματικό σύστημα καταστολής. Χρήμα-προπαγάνδα και ωμή βία ήταν το τρίπτυχο της Ελληνικής κατηφόρας πολλές, απαράλλαχτες δεκαετίες τώρα. Τώρα λοιπόν που η Αγία Τριάδα έχασε το βασικό της σύνδεσμο, το χρήμα, το ρουσφέτι, το οικειοθελές φίμωμα, τώρα ήρθε η ώρα να καταρρεύσει μία και καλή ο ετοιμόρροπος θίασος της ελληνικής δημοκρατίας.
Στο Σύνταγμα αντηχούσε μια σταθερή φωνή από τα μεγάφωνα. Μια αντρική φωνή, που κρατούσε σαν μπάσο κοντίνουο τον κόσμο στη πλατεία, το βηματισμό σταθερό και τις αντιδράσεις συγκρατημένες. Και ενώ έσκαγαν παντού κρότου λάμψης, κουκουλοφόροι ξεχύνονταν ενάντια σε διαδηλωτές, κατασκηνωτές, ειρηνικούς αγανακτισμένους, τον άκουγες να λέει «Ο Παπανδρέου βρίσκεται σε πανικό και προσπαθεί να διαλύσει τη συγκέντρωση, τώρα όμως είναι η ώρα που θα κριθεί η γενιά μας, μην αφήνετε την πλατεία». Και εκείνη τη στιγμή, ως δια μαγείας, έβλεπες πίσω από τους 5.000 ΜΑΤατζήδες, τους ασφαλίτες και τους κουκουλοφόρους, σαν φαντάσματα, το φόβο που τους κυρίευε. Τα πρόσωπά τους σκυθρωπά, χαρακωμένα από το φόβο της κρίσης και την αδιαλλαξία που με τόσα χρόνια σφράγισε τα πρόσωπά τους –το ιδιότυπο «μαλόξ» των δυνάμεων καταστολής-, δικαίωναν άθελά τους, τον αγώνα των τόσων χιλιάδων ατόμων που έχουν καταλάβει 3 εβδομάδες τώρα τη κεντρικότερη πλατεία της χώρας .
Οι αγανακτισμένοι χορεύουν χασαποσέρβικο στο Σύνταγμα. Πλάνα σουρεαλιστικής έμπνευσης τους δείχνουν να χορεύουν, ενώ από την άκρη ένα πλήθος τρέχει καταπάνω τους με δακρυγόνα και παλούκια.
O χορός των Αγανακτισμένων, τα ενωμένα τους χέρια, ήταν οι μεγαλύτεροι φράχτες που στήθηκαν ποτέ στο Σύνταγμα, αυτός ο φρενικός χορός με τα βρεγμένα μαντίλια και τα κατακόκκινα μάτια, ήταν η αρχή του σύγχρονου Ζάλογγου∙ «ή αυτοί ή εμείς.»
Η εξέλιξη των κινητοποιήσεων είναι ακόμη εύθραυστη, πολλοί είναι αυτοί που θα καταλήξουν σε νοσοκομεία. Χωρίς αμφιβολία, τα κράνη δεν θα πέσουν και τα σύννεφα χημικής καταστολής δεν θα κατακαθίσουν, όμως οι κινήσεις των διαδηλωτών έχουν αξία καθαυτές, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Οι Αγανακτισμένοι πρέπει να μείνουν στα πόστα τους, και μαζί τους εμείς, ειρηνικά, χορεύοντας ένα τελευταίο δολοφονικό βαλς με τον ίδιο μας τον εαυτό, για να τον υπερβούμε..
Είμαστε σίγουροι ότι οι σύγχρονοι Έλληνες στο άμεσο μέλλον δεν θα έχουν καν την ανάγκη να συνδέονται με τους αρχαίους προγόνους τους, για ν' αποδείξουν την ελληνικότητά τους. Γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο. Θα αποδειχθούν ανώτεροι από εκείνους …Θα αποδειχθούν ικανότεροι από εκείνους …Θα δώσουν λύσεις εκεί όπου απέτυχαν οι προγονοί τους. Θέμα χρόνου είναι ν' ανοίξουν τα "χαρτιά" των Ελλήνων.
ΥΓ.
Το "φαινόμενο" περιμένει. Το "φαινόμενο" δεν ξεχνά. Δεν ξεχνά ποιος το βύθισε στον εμφύλιο. Δεν ξεχνά ποιος του διχοτόμησε την Κύπρο. Δεν ξεχνά ποιος το έβαλε στη Χούντα. Δεν ξεχνά ποιος του λεηλάτησε την πατρίδα. Δεν ξεχνά και περιμένει. Περιμένει σαν να μην είχε να κάνει τίποτε άλλο όλους αυτούς τους αιώνες. Ένα "αεράκι" περιμένει και φτάνει εύκολα στην υπερατλαντική "Περσέπολη". Σύντομα θα πάρει "φωτιά" ο κόσμος. Την πιο λυτρωτική "φωτιά" που έχει δει στην ιστορία του.
Πηγές: “iefimerida.gr”, “eamb-ydrohoos.blogspot.com”, “adesmeytos.gr”η φωτογραφία είναι από “antistachef”
επιμέλεια: http://lailapa.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου